مجله آمریکایی «فارين پاليسی» (سیاست خارجی) در شماره اخير خود مطلبی دارد در نقد گزينه حمله نظامی به ايران به قلم آرت کلر، يکی از مقامات سابق بخش فعاليت های پنهان سيا.
وی با اشاره به حوادث مربوط به حمله نظامی آمريکا به عراق می نويسد که تنها راه متوقف کردن تلاشهای ايران برای دستيابی به سلاح هسته ای نه اقدام نظامی بلکه صبر و سياست مهارحکومت ايران است.
نويسنده در آغاز مطلب می‌نویسد «همانطور که دردوران جنگ سرد، آمريکا توانست از طريق مقابله با نفوذ خارجی و ممانعت از دستيابی به فن آوری‌های پيشرفته و حساس اتحاد جماهير شوروی را مهار کند اکنون در مورد ايران نيز راهی جز اين نيست. حکومت ايران ثابت کرده که به تخاصم با آمريکا ادامه خواهد داد و هيچگاه وارد يک تماس و گفت وگوی سازنده نخواهد شد.»
به اعتقاد نويسنده «سياست مهار» ايران می تواند آمريکا را در موضع برتری قرار دهد چون در حال حاضر عامل زمان به نفع آمريکا است.
وی با اشاره به حوادث مربوط به حمله نظامی آمريکا به عراق می نويسد که تنها راه متوقف کردن تلاشهای ايران برای دستيابی به سلاح هسته ای نه اقدام نظامی بلکه صبر و سياست مهارحکومت ايران است.
نويسنده در آغاز مطلب می‌نویسد «همانطور که دردوران جنگ سرد، آمريکا توانست از طريق مقابله با نفوذ خارجی و ممانعت از دستيابی به فن آوری‌های پيشرفته و حساس اتحاد جماهير شوروی را مهار کند اکنون در مورد ايران نيز راهی جز اين نيست. حکومت ايران ثابت کرده که به تخاصم با آمريکا ادامه خواهد داد و هيچگاه وارد يک تماس و گفت وگوی سازنده نخواهد شد.»
به اعتقاد نويسنده «سياست مهار» ايران می تواند آمريکا را در موضع برتری قرار دهد چون در حال حاضر عامل زمان به نفع آمريکا است.
حکومت ايران برای رسيدن به مرحله توليد سلاح هسته‌ای با مشکلات فنی فراوانی روبرو است و به زمان زيادی احتياج دارد. در اين دوران انتظار آمريکا می‌تواند دست پيش را گرفته و عناصر و ابزار لازم برای مهار حکومت ايران را عملی کند.
روند ديگری که می تواند سياست مهار ايران را تکميل و موثرتر کند موقعيت رژيم ايران است. حکومت ايران ثابت کرده که از اداره امور اقتصادی کشور ناتوان است. بيکاری و تورم بيداد می کند و اقدامات اخير حکومت برای افزايش ماليات کسبه و تجار با مخالفت شديد آنها روبرو شد. در عين حال حکومت ايران در نظر دارد بخش عمده يارانه‌های دولتی را قطع کند اين مساله بدون شک باعث تشديد بحران اقتصادی و نارضايتی عمومی خواهد شد. بانک مرکزی ايران تحت تاثير همين اوضاع نابسامان در دو سال گذشته نرخ رشد اقتصادی کشور را اعلام نکرده است.
به اعتقاد آرت کلر تحليلگر مجله «فارين پاليسی»، «حکومت ايران در سال‌های آينده با مشکلات سياسی بزرگی روبرو خواهد شد. از يک سو مشروعيت بسيار ضعيفی دارد و از سوی ديگر شکاف در ميان جناح‌های حکومتی رو به تشديد است. در يک چنين شرايطی وقوع حمله نظامی به ايران بهترين فضا و بهترين امکان را برای رژيم ايران فراهم خواهد کرد تا دوباره به بهانه مقابله با تهاجم خارجی خود را تجديد سازمان دهد.»
دولت آمريکا با ادامه سياست فعلی خود يعنی تشديد فشار همه جانبه و گسترش تحريم ها عليه ايران می تواند به موفقيت برسد.
تحليلگر مجله «فارين پاليسی» به سياستگذاران آمريکا توصيه می‌کند که گزينه نظامی را حداقل برای شرايط فعلی کنار گذاشته و به دنبال گسترش اقداماتی باشند که حکومت ايران را بيش از اين تضعيف خواهد کرد. سياست مهار در تاريخ سياست خارجی آمريکا نتايج بسيار خوبی داشته و در مورد ايران نبايد اين گزينه را فراموش کرد.
دولت آمريکا با ادامه سياست فعلی خود يعنی تشديد فشار همه جانبه و گسترش تحريم ها عليه ايران می تواند به موفقيت برسد.
تحليلگر مجله «فارين پاليسی» به سياستگذاران آمريکا توصيه می‌کند که گزينه نظامی را حداقل برای شرايط فعلی کنار گذاشته و به دنبال گسترش اقداماتی باشند که حکومت ايران را بيش از اين تضعيف خواهد کرد. سياست مهار در تاريخ سياست خارجی آمريکا نتايج بسيار خوبی داشته و در مورد ايران نبايد اين گزينه را فراموش کرد.
علاوه بر در پيش گرفتن سياست مهار ايران بايد از ساير تجارب سياست خارجی آمريکا درس گرفت از جمله استراتژی های موسوم به « بنای ساختار سياسی جديد » که قبل از حمله به عراق و پس از آن در دستور کار آمريکا بود. متاسفانه به دليل اشتباهات سياسی آمريکا و رهبری سياسی جديد عراق اين پروژه در آن کشور به نتيجه مطلوب نرسيد و کشمکش های جناحی و قومی عراق پس از صدام را برای چند سال به دامن خشونت فرو برد. اما از هم اکنون می توان در موازات با اعمال همه جانبه تر سياست مهار ايران به فکر تنظيم يک استراتژی سياسی برای آينده آن کشور بود. نبايد دست روی دست گذاشت و منتظر سقوط حکومت ايران نشست و در صورت سقوط حکومت با يکسری اقدامات پراکنده و بی برنامه به فکر بنای يک نظام جديد در ايران افتاد. شکی نيست که دوران حکومت ايدئولوژيک گروه حاکم در آينده نزديک به پايان خواهد رسيد ولی اين به آن معنا نيست که لزوما يک نظام سياسی معتدل و طرفدار دمکراسی به جای آن سرکار خواهد آمد. جناح های سنت گرا و انحصار طلب به فکر بازگرداندن ايران به دوران گذاشته خواهند افتاد همانطور که چند سال پس از سقوط اتحاد شوروی ما در روسيه شاهد چنين وضعيت بوديم. بنابراين سياست مهار فقط نيمی از استراتژی برای ساقط کردن رژيم های متزلزل است. آمريکا بايد از هم اکنون به فکر برنامه ريزی برای نيمه ديگر باشد.منبع: رادیو فردا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر