در صفحه حوادث روزنامه آفتاب يزد 22 شهريور نوشته شده بود پليس ژاپن جسد يكي از كهنسال ترين افراد اين كشور را در منزل مسكوني اش كشف كرده است. نكته عجيب اما اينجا بود كه اين فرد سي سال پيش فوت كرده بود! اين واقعه منجر به انجام يك سرشماري از افراد سالمند ژاپني شد. مسئولان اين كشور با تعجب دريافتند در سي سال گذشته بيش از 234 هزار انسان سالمند ژاپني در فهرست صد ساله هاي اين كشور ثبت نشده اند و در عين حال در فهرست فوت شده گان نيز قرار ندارند. به عبارت ديگر مفقود شده اند!!! شايد گمان شود اين مطلب به طنز نوشته شده اما حقيقت دارد و مردم ژاپن نيز از اين خبر شكّه شده اند.
دليل چنين اتفاقي در كشور توسعه يافته اي چون ژاپن چيست؟ شايد بتوان موضوع را اينطور ديد. ويژگي فرد سالمند اين است كه به سر كار نمي‌رود. كسي كه شاغل است اگر يك روز كار خود را انجام ندهد مشكلي در يك فعاليت اقتصادي پيش خواهد آمد و طبيعتا كساني سراغ او را خواهند گرفت. اما فرد سالمند توليد افتصادي انجام نمي‌دهد و ظاهرا ديگر دليلي ندارد كسي از او خبري بگيرد. حال مگر نه اين است كه پيشرفت اقتصادي قرار است در خدمت انسان ها باشد؟ يا شايد برعكس است و اهميت وجودي ما انسان ها تنها در كار و توليد اقتصادي بوده؟ اين مقدار تنهايي افراد و جدا افتادگي انسان ها از اهداف اصلي و انساني خود تنها در عصر كنوني يعني عصر زندگي در سيستم هاي تعريف شده كنوني، ديده مي‌شود و در طي حدود 12000 سال تاريخ موجود از بشر سابقه ديگري نداشته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر