رفتن یا نرفتن مسئله این بود. با نزدیک شدن به روز قدس امسال، احساسی از بیم و امید در میان طرفداران جنبش سبز شدت می‌گرفت. احساسی که در طول نزدیک به ۵ ماه گذشته هر روز پر رنگ تر هم شده بود. اینکه آیا باز هم می‌توان روزهای خودنمایی و عرض اندام حکومت را به سلاحی علیه اقتدار مصنوعی خودش تبدیل کرد. پیش از جواب به این سئوال اما مخالفان دولت باید از خود می‌پرسیدند که ما هنوز هم بیشماریم؟
تاکید رهبران جنبش بر زنده بودن این روند، تنها می‌توانست حسی از امید را در دل طرافدارانش زنده نگه دارد اما نمی‌توانست این باور بیشمار بودن را در میان سبزها القاء نماید. از این رو دعوت بسیاری از فعالین جنبش سبز برای شرکت در راهپیمایی خیابانی تنها راه برای نشان دادن بیشمار بودنشان می‌نمود.
دعوت سبزها مثل سال قبل از داخل شبکه‌های اجتماعی مجازی آغاز شد، گرچه به آن وسعت سال قبل نبود.
روز جمعه ۱۲ شهریور ماه روز قدس با حضور نیروهای امنیتی و اطلاعاتی در سطح شهر تهران در حالی آغاز شد که از چند روز قبلش فضای سیاسی-اجتماعی ایران تحت تاثیر حمله نیروهای دولتی به خانه کروبی قرار گرفته بود. اتفاقی که در پی اعلام به خیابان آمدن آقای کروبی برای راهپیمایی روز قدس با هدف جلوگیری از خروج ایشان از منزل و به تبع آن ایجاد ترس و وحشت در میان هواداران سبز طراحی و اجرا شد. روز جمعه، اما هیچ تحرکی از جنبش سبز در سطح خیابانها دیده نشد. به مدد تعطیلی سه روزهای که دولت اعمال کرده بود تهران خالی تر از روزهای دیگر بود و امسال خیابان‌هایش اگر چه بسیار کمتر از پارسال، پذیرای راهپیمایان حکومتی روز قدس.
اما اقدامات انجام گرفته در روزهای قبل و سخنرانی احمدی نژاد به مناسبت روز قدس و محکوم نمودن مذاکرات صلح، بیشتر از حضور بی رمق طرفداران دولت در خیابانهای اطراف دانشگاه تهران پر رنگ شد. اعلام برائت سپاه و محکوم نمودن حمله به خانه کروبی، اولین تاثیر این اتفاق بود. فشاری که بی هیچ حضور فیزیکی مردم در حمایت از کروبی بر ارکان کودتاگران وارد آمد، کم از باز پس گیری خیابانها نداشت.
اتفاق دیگر اما پاسخ تند سخنگوی دولت خودگردان فلسطین در جواب اظهارات محود احمدی نژاد بود. پاسخی که دستگاه تبلیغاتی دولت کودتا را با چالشی جدید روبرو ساخت. نبیل ابو ردینه، سخنگوی دولت فلسطین در رام الله با مخاطب قراردادن محمود احمدی نژاد گفت:
آنچه در روز قدس امسال اتفاق افتاد، گرچه نتیجه قابل لمسی برای طرفداران جنبش سبز در پی نداشت، اما خود شاهدی بر نفوذ و گسترش آن در جامعه ایران و به تبع آن تاثیر گذاری بر معادلات بین المللی بود.
امروز سرکردگان کودتا بهتر از پیش می‌دانند که این جنبش همچنان رو به گسترش است. نیرویی که گرچه امروز نشان بیرونی ندارد اما درون لایه‌های اجتماعی همچنان تکثیر می شود.
آنچه به مرور کودتاچیان تمام تاریخ را از رمق انداخته است، باور ناتوانیشان در کسب اقتدار خارجی و مشروعیت داخلی است. سرنوشتی که به نظر می رسد حکومت فعلی ایران نیز از آن گریزی ندارد.
تاکید رهبران جنبش بر زنده بودن این روند، تنها می‌توانست حسی از امید را در دل طرافدارانش زنده نگه دارد اما نمی‌توانست این باور بیشمار بودن را در میان سبزها القاء نماید. از این رو دعوت بسیاری از فعالین جنبش سبز برای شرکت در راهپیمایی خیابانی تنها راه برای نشان دادن بیشمار بودنشان می‌نمود.
دعوت سبزها مثل سال قبل از داخل شبکه‌های اجتماعی مجازی آغاز شد، گرچه به آن وسعت سال قبل نبود.
روز جمعه ۱۲ شهریور ماه روز قدس با حضور نیروهای امنیتی و اطلاعاتی در سطح شهر تهران در حالی آغاز شد که از چند روز قبلش فضای سیاسی-اجتماعی ایران تحت تاثیر حمله نیروهای دولتی به خانه کروبی قرار گرفته بود. اتفاقی که در پی اعلام به خیابان آمدن آقای کروبی برای راهپیمایی روز قدس با هدف جلوگیری از خروج ایشان از منزل و به تبع آن ایجاد ترس و وحشت در میان هواداران سبز طراحی و اجرا شد. روز جمعه، اما هیچ تحرکی از جنبش سبز در سطح خیابانها دیده نشد. به مدد تعطیلی سه روزهای که دولت اعمال کرده بود تهران خالی تر از روزهای دیگر بود و امسال خیابان‌هایش اگر چه بسیار کمتر از پارسال، پذیرای راهپیمایان حکومتی روز قدس.
اما اقدامات انجام گرفته در روزهای قبل و سخنرانی احمدی نژاد به مناسبت روز قدس و محکوم نمودن مذاکرات صلح، بیشتر از حضور بی رمق طرفداران دولت در خیابانهای اطراف دانشگاه تهران پر رنگ شد. اعلام برائت سپاه و محکوم نمودن حمله به خانه کروبی، اولین تاثیر این اتفاق بود. فشاری که بی هیچ حضور فیزیکی مردم در حمایت از کروبی بر ارکان کودتاگران وارد آمد، کم از باز پس گیری خیابانها نداشت.
اتفاق دیگر اما پاسخ تند سخنگوی دولت خودگردان فلسطین در جواب اظهارات محود احمدی نژاد بود. پاسخی که دستگاه تبلیغاتی دولت کودتا را با چالشی جدید روبرو ساخت. نبیل ابو ردینه، سخنگوی دولت فلسطین در رام الله با مخاطب قراردادن محمود احمدی نژاد گفت:
کسی که نماینده مردم خود نیست، انتخابات را جعل کرده و قدرت را با دروغ کسب کرده است، حق ندارد درباره مردم فلسطین سخن بگوید.تلاش بی نتیجه دولت کودتا برای اثبات اقتداری هر چند ظاهری، با عقب نشینی نیروهای دولتی از اطراف خانه کروبی به چالش کشیده شده بود. از دیگر سو نیز اظهارات سخنگوی دولت فلسطین قدرت تاثیر گذاری سیاست‌های جمهوری اسلامی را به عنوان بازیگری اصلی در مباحث خاورمیانه و به خصوص فلسطین، با تردیدی جدی مواجه کرد.
آنچه در روز قدس امسال اتفاق افتاد، گرچه نتیجه قابل لمسی برای طرفداران جنبش سبز در پی نداشت، اما خود شاهدی بر نفوذ و گسترش آن در جامعه ایران و به تبع آن تاثیر گذاری بر معادلات بین المللی بود.
امروز سرکردگان کودتا بهتر از پیش می‌دانند که این جنبش همچنان رو به گسترش است. نیرویی که گرچه امروز نشان بیرونی ندارد اما درون لایه‌های اجتماعی همچنان تکثیر می شود.
آنچه به مرور کودتاچیان تمام تاریخ را از رمق انداخته است، باور ناتوانیشان در کسب اقتدار خارجی و مشروعیت داخلی است. سرنوشتی که به نظر می رسد حکومت فعلی ایران نیز از آن گریزی ندارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر